त्या पलीकडे होता आयुष्य माझा

इथच होते काही थेंब अश्रुबिंदू किंवा
मोडलेला नभात उध्वस्त
आकाशगंगा,
समग्र रात्र गेली
टक लावून पाहता, तुझ हे
अनाकलनीय शरीरी, प्रणयाचा अर्थ
शोधता, अज्ञात
राहिले 
हृदयात दीर्घ, अतृप्त
तहान आणि निर्बंध भावना,
मुक्त तळहाती रेषांची नियती, कुठे तरी
हरवले जीवनाचे झालरी सेतू
वाट बघता क्षितिजी
आयुष्यभर
केवळ प्रबोधन हाच माझा भाग्य झाला !
पाहिलो सकाळी कोसळले पारिजातकाचे
सहस्त्र पाकळी, हृदयाचे पलीकडे,

-- शंतनू सान्याल